Overskrifta er nok til å dekkje det som skjer her for tida. Eg har forelesingar no og då, sjølv om ein del av dei er avslutta for semesteret (dei lengste kursa fortset omtrent ein månad til). Når eg er heime på kottet mitt les eg stort sett, for det er uhyre mykje eg må bli klok på, dessutan har eg skjønt at eg har meir å lesa på enn eg eigentleg hadde forestilt meg. Det skal gå brillefint lell, i helga skal eg gjera svært få ting: sjå formel 1-løp; lesa ut alt eg har av litteraturkunnskap; gå på do når det er heilt nødvendig. Kan henda eg finn meg noko å eta og, om det verkeleg trengs. Når det gjeld spisbare ting har eg vorte frelst av frukt-marknaden her i byen. Forleden dag kjøpte eg 1,5 kilo grøne steinfrie druer, det kosta 13 kroner og det betalar eg gladeleg. Heldigvis betalar eg ikkje for toalettpapir, det spanderar studentboligane. Nok om det, meir enn nok.
Kva skal eg fortelje om? Veret, sjølvsagt! Her er det like varmt som før, ja kanskje enno litt varmare. Eg såg at det stod +28 grader nede i byen den dagen eg kjøpte den sekken med grøne druer, og eg trur gjerne det til dels kan vera varmare og enkelte tider på døgnet. I dag var det litt mindre varmt trur eg, men luftfuktigheita her nede er drepen. Lufta her er så stilleståande og dampande at det ofte er disig og om hausten og vinteren er det mykje tåke her i området. Når eg og Mattia var på fjelltur for to helger sidan såg me ikkje så veldig langt mot horisonten fordi det var så disig. Når det er mykje dis med sol bakom blir det dessutan veldig lyst, og det er ikkje så behageleg. Men den dagen eg går med solbriller er den dagen eg hiv meg i kanalen.
Eg har forøvrig kome i snakk, på italiensk, med ein tyskar som bur her, og det sensasjonelle er at han uttalar namnet mitt korrekt. Sett bort frå han, Mattia og Frida-från-Sverige er det ingen som er i stand til det. Italiensk manglar ein heil del vokalar, og forsåvidt konsonantar og, i forhold til norsk. I forhold til ein heil del språk, faktisk. Det forklarar for eksempel kvifor italienarar snakkar engelsk på typisk italiensk måte. Vokalane a, e, i, o (som i "open") og u (som i "ost") har dei, medan dei manglar norsk u (som i "under"), y, æ og ø. Dermed uttalar dei namnet mitt som "Åddebjånne", om dei i det heile tatt kjem så langt. Eg plar presentere meg som "Odd", og ferdig med det. Folk som lurer på kvar eg kjem frå, har faktisk ofte gjetta både Frankrike og Portugal, for ikkje å seie Nederland og Tyskland. Noreg er eit land dei er overraska over å møte folk frå, verkar det som. Forståeleg nok, me held oss helst i heimlege trakter, til og med når ein reiser til syden går ein på skandinaviske barar og pubar. Are Kalvø har skrive om dette i ei bok som heiter Syden, eg anbefalar den varmt, sidan eg ikkje har tenkt å sitje her og skrive meir om temaet. Eg vil oppatt på rommet mitt og drikka vatn.
Kva skal eg fortelje om? Veret, sjølvsagt! Her er det like varmt som før, ja kanskje enno litt varmare. Eg såg at det stod +28 grader nede i byen den dagen eg kjøpte den sekken med grøne druer, og eg trur gjerne det til dels kan vera varmare og enkelte tider på døgnet. I dag var det litt mindre varmt trur eg, men luftfuktigheita her nede er drepen. Lufta her er så stilleståande og dampande at det ofte er disig og om hausten og vinteren er det mykje tåke her i området. Når eg og Mattia var på fjelltur for to helger sidan såg me ikkje så veldig langt mot horisonten fordi det var så disig. Når det er mykje dis med sol bakom blir det dessutan veldig lyst, og det er ikkje så behageleg. Men den dagen eg går med solbriller er den dagen eg hiv meg i kanalen.
Eg har forøvrig kome i snakk, på italiensk, med ein tyskar som bur her, og det sensasjonelle er at han uttalar namnet mitt korrekt. Sett bort frå han, Mattia og Frida-från-Sverige er det ingen som er i stand til det. Italiensk manglar ein heil del vokalar, og forsåvidt konsonantar og, i forhold til norsk. I forhold til ein heil del språk, faktisk. Det forklarar for eksempel kvifor italienarar snakkar engelsk på typisk italiensk måte. Vokalane a, e, i, o (som i "open") og u (som i "ost") har dei, medan dei manglar norsk u (som i "under"), y, æ og ø. Dermed uttalar dei namnet mitt som "Åddebjånne", om dei i det heile tatt kjem så langt. Eg plar presentere meg som "Odd", og ferdig med det. Folk som lurer på kvar eg kjem frå, har faktisk ofte gjetta både Frankrike og Portugal, for ikkje å seie Nederland og Tyskland. Noreg er eit land dei er overraska over å møte folk frå, verkar det som. Forståeleg nok, me held oss helst i heimlege trakter, til og med når ein reiser til syden går ein på skandinaviske barar og pubar. Are Kalvø har skrive om dette i ei bok som heiter Syden, eg anbefalar den varmt, sidan eg ikkje har tenkt å sitje her og skrive meir om temaet. Eg vil oppatt på rommet mitt og drikka vatn.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar