Eg har ikkje så mykje fantastisk å skriva om no for tida, det har de sikkert forstått, så eg tenkte at eg kunne by på litt kjekk informasjon om området eg bur i.
Sjølve byen Padova (ca. 210.000 inbyggjarar) ligg i provinsen Padova (882.000 innb.), saman med Abano, Monselice, Piove di Sacco, Este, Arquà Petrarca (landsbyen der Petrarca budde) og ganske mange andre kommunar. Provinsen Padova ligg i regionen Veneto (4.759.000 innb.) saman med t.d. Verona og Venezia. Dette området i nord-aust held mykje historie, universitetet i Padova er til dømes Italias nest eldste (sidan 1222) og har husa mange kulturelle viktigheiter, inkludert Oddbjørn Wendelbo som kom hit i 2007 og sette kraftige kulturelle avtrykk med sitt vidd og sin systematiske veremåte. Regionen er mest kjend for turisme og industri, og er rekna som eit av dei rikaste områda i Italia.
Klimaet er det nærmaste ein kjem Dantes Inferno i Italia, og slik sett passar det bra at Dante budde her ein periode etter å ha rømt frå Firenze grunna politiske tumultar som han var involvert i. Særleg i innlandet, som husar store flater (pianure) er det særs varmt og fuktig med stilleståande luft, noko som gjer det uuthaldeleg for skandinavar å opphalde seg der i juli og august, ja til og med områdets eigne innbyggjarar klagar over varmen, og Padova har ord på seg for å vera ein av dei verste byane i Italia kva varme gjeld. Ute ved kysten er det derimot litt kjekkare, det same gjeld i dei nordlege områda som husar meir fjell og kupert terreng.
Dialekta her er uforståeleg for alle andre enn dei som snakkar den, og er svært utbreidd i daglegdags bruk, ved sidan av offisiell italiensk som alle snakkar (med dialektiske avtrykk). Veneto-dialekta har utvikla seg parallelt ved sidan av Firenze-dialekta, som på 1800-talet definitivt fekk status som det offisielle språket i Italia, ein nødvendigheit med tanke på alle avartane av vulgær latin som hadde utvikla seg gjennom over 1.000 år og som var til hindring for å skapa eit politisk og kulturelt felleskap (eg har studert dette sidan mars...). Dialekta er ikkje akkurat ein fryd for øyret, og høyrest klagande og nesten litt barnespråk-aktig ut, t.d. med totalt fråvær av doble konsonantar, men derimot med lespe-s'ar.
Dialekta kan ein høyre på diverse lokale radiostasjonar, sjølv om programleiarane har ein tendens til å slå over på italiensk. Innringjarane derimot kaklar på sine mål. Eg har lagt meg til uvanen å høyre på lokalradio laurdag og sundag kveld, om eg ikkje har annet at bestille. Særleg eit innringingsprogram på laurdagskveldane er kjekt. Det er ikkje akkurat NRK Sogn og Fjordane, det heiter Radio Gamma 5 og det er berre gamle folk som jobbar der, og stort sett berre gamle folk som ringjer inn for å fortelje kva dei har gjort den siste veka og for å helse. Det er mitt bestemte inntrykk at det er dei same som ringjer inn kvar laurdag, for programleiaren kjenner dei att nesten heile tida. I går var det først ei som ringte inn og fortalte at ho hadde blitt bestemor, og programleiaren gratulerte i vilden sky. Så ringte det inn eindel gamle folk som helsa til alle borna og borneborna, og prata om at temperaturen var behageleg. Det var og ein som kødderingte, men det er det kvar gong. Litt seinare vart det meir interessant: ein fyr ringte inn og annonserte at han ville fortelje, eg siterar fritt frå hukommelsen, noko "forstyrrande og grusomt, og dei involverte ville forstå kva det gjaldt."
"..Jaha?!" sa programleiaren. Og så byrja innringjaren å prate langsamt og tydeleg, på ein blodig alvorleg måte.
"Cesare.. Gje Cesare det som tilhøyrer han! Doktor, gje Cesare det som er hans, det tilhøyrer ikkje deg!" og så vidare. Då avbrøyt programleiaren og sa at innringjaren måtte forklare kva det handla om. Han fekk inga forklaring, berre ein kommentar "Dette veit ikkje du kva handlar om, men du vil forstå det! Takk for merksemda!" og det var det. Så ringte det inn ei gamal kjerring som kommenterte den rare beskjeden og helsa til alt og alle. Så ringte han tidlegare nevnte innringjar igjen og no var han ikkje like rolig. Han ga klar beskjed om at dei som ikkje visste kva dette dreide seg om ikkje burde kommentera det og noko sånt. Programleiaren hissa seg regelrett opp og stemninga var spent. Innringjaren avslutta med å sei "Du må berre bli sint, det bryr ikkje meg. Du skjønar ikkje no, men i morgon vil du forstå!". Eg høyrde radiosendinga på mp3-spelaren min, og tok opp heile seansen. Herleg.
Ellers er det ikkje mykje å leggje til. Eg er plaga med varmen, og myggen har og vorte eit lite problem. Eg må sova utildekka med denne varmen og mygget tek for seg av mitt blod utan å skjemmast i det heile. Eg klør meg til blods, men det gjer dei andre og. Folk ser ut som om byllepesten har kome til landet, og det er jo ikkje første gongen. No skal eg opp og klø meg medan eg les. I mellomtida kan de alltids sjekke vêrmeldinga for byen:
Sjølve byen Padova (ca. 210.000 inbyggjarar) ligg i provinsen Padova (882.000 innb.), saman med Abano, Monselice, Piove di Sacco, Este, Arquà Petrarca (landsbyen der Petrarca budde) og ganske mange andre kommunar. Provinsen Padova ligg i regionen Veneto (4.759.000 innb.) saman med t.d. Verona og Venezia. Dette området i nord-aust held mykje historie, universitetet i Padova er til dømes Italias nest eldste (sidan 1222) og har husa mange kulturelle viktigheiter, inkludert Oddbjørn Wendelbo som kom hit i 2007 og sette kraftige kulturelle avtrykk med sitt vidd og sin systematiske veremåte. Regionen er mest kjend for turisme og industri, og er rekna som eit av dei rikaste områda i Italia.
Klimaet er det nærmaste ein kjem Dantes Inferno i Italia, og slik sett passar det bra at Dante budde her ein periode etter å ha rømt frå Firenze grunna politiske tumultar som han var involvert i. Særleg i innlandet, som husar store flater (pianure) er det særs varmt og fuktig med stilleståande luft, noko som gjer det uuthaldeleg for skandinavar å opphalde seg der i juli og august, ja til og med områdets eigne innbyggjarar klagar over varmen, og Padova har ord på seg for å vera ein av dei verste byane i Italia kva varme gjeld. Ute ved kysten er det derimot litt kjekkare, det same gjeld i dei nordlege områda som husar meir fjell og kupert terreng.
Dialekta her er uforståeleg for alle andre enn dei som snakkar den, og er svært utbreidd i daglegdags bruk, ved sidan av offisiell italiensk som alle snakkar (med dialektiske avtrykk). Veneto-dialekta har utvikla seg parallelt ved sidan av Firenze-dialekta, som på 1800-talet definitivt fekk status som det offisielle språket i Italia, ein nødvendigheit med tanke på alle avartane av vulgær latin som hadde utvikla seg gjennom over 1.000 år og som var til hindring for å skapa eit politisk og kulturelt felleskap (eg har studert dette sidan mars...). Dialekta er ikkje akkurat ein fryd for øyret, og høyrest klagande og nesten litt barnespråk-aktig ut, t.d. med totalt fråvær av doble konsonantar, men derimot med lespe-s'ar.
Dialekta kan ein høyre på diverse lokale radiostasjonar, sjølv om programleiarane har ein tendens til å slå over på italiensk. Innringjarane derimot kaklar på sine mål. Eg har lagt meg til uvanen å høyre på lokalradio laurdag og sundag kveld, om eg ikkje har annet at bestille. Særleg eit innringingsprogram på laurdagskveldane er kjekt. Det er ikkje akkurat NRK Sogn og Fjordane, det heiter Radio Gamma 5 og det er berre gamle folk som jobbar der, og stort sett berre gamle folk som ringjer inn for å fortelje kva dei har gjort den siste veka og for å helse. Det er mitt bestemte inntrykk at det er dei same som ringjer inn kvar laurdag, for programleiaren kjenner dei att nesten heile tida. I går var det først ei som ringte inn og fortalte at ho hadde blitt bestemor, og programleiaren gratulerte i vilden sky. Så ringte det inn eindel gamle folk som helsa til alle borna og borneborna, og prata om at temperaturen var behageleg. Det var og ein som kødderingte, men det er det kvar gong. Litt seinare vart det meir interessant: ein fyr ringte inn og annonserte at han ville fortelje, eg siterar fritt frå hukommelsen, noko "forstyrrande og grusomt, og dei involverte ville forstå kva det gjaldt."
"..Jaha?!" sa programleiaren. Og så byrja innringjaren å prate langsamt og tydeleg, på ein blodig alvorleg måte.
"Cesare.. Gje Cesare det som tilhøyrer han! Doktor, gje Cesare det som er hans, det tilhøyrer ikkje deg!" og så vidare. Då avbrøyt programleiaren og sa at innringjaren måtte forklare kva det handla om. Han fekk inga forklaring, berre ein kommentar "Dette veit ikkje du kva handlar om, men du vil forstå det! Takk for merksemda!" og det var det. Så ringte det inn ei gamal kjerring som kommenterte den rare beskjeden og helsa til alt og alle. Så ringte han tidlegare nevnte innringjar igjen og no var han ikkje like rolig. Han ga klar beskjed om at dei som ikkje visste kva dette dreide seg om ikkje burde kommentera det og noko sånt. Programleiaren hissa seg regelrett opp og stemninga var spent. Innringjaren avslutta med å sei "Du må berre bli sint, det bryr ikkje meg. Du skjønar ikkje no, men i morgon vil du forstå!". Eg høyrde radiosendinga på mp3-spelaren min, og tok opp heile seansen. Herleg.
Ellers er det ikkje mykje å leggje til. Eg er plaga med varmen, og myggen har og vorte eit lite problem. Eg må sova utildekka med denne varmen og mygget tek for seg av mitt blod utan å skjemmast i det heile. Eg klør meg til blods, men det gjer dei andre og. Folk ser ut som om byllepesten har kome til landet, og det er jo ikkje første gongen. No skal eg opp og klø meg medan eg les. I mellomtida kan de alltids sjekke vêrmeldinga for byen:
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar