Meir om vêr

Det er vêr kvar dag her nede, og det er ustabilt ifølgje eit slags skjema. Varmt og lummert først, dernest regn og uvêr, deretter enda varmare pga. luftfuktigheita som kjem i etterkant av regnet. I dag var det verkeleg uuthaldeleg å gå utandørs, men eg måtte på forelesning uansett sidan det var siste forelesning og då får ein verdigfull informasjon. Det var faktisk siste forelesning her nede for semesteret for min del, og det er eg glad for ettersom det ikkje er aircondition på auditoria ("betingelses-luft" som ein italienar sa etter å ha brukt den tilårskomne ordboka si). Men no sporar eg av. I dag var det så grusomt og fuktig i lufta at eg skjønte at når denne fuktigheita kjem i retur blir det eit helvete, og det fekk eg rett i. Det buldra langt borte/oppe i fleire timar før det drog seg til, og då hadde eg heldigvis komme meg i hus. Eg hadde teke ein runde i byen for å ta bilete, noko eg i liten grad har gjort her nede, og når eg kom heim var eg så klam at eg nærmast sleit sund tskjorta i eit forsøk på å få den av. Eg letta antrekket ganske betydeleg og sette meg framfor vifta. Det var då uvêret kom sigande og det var lett å sjå at det ikkje kom til å bli pent. Det vart ikkje så mykje torden og lyn og sånt, men nedbørsmengden var Bergen verdig. Dette kom med eit par gode vindkast rett mot vindauget mitt, og heldigvis hadde eg hatt vet nok til å late det att når regnet byrja å bli skrått. Ein stakkar på korridoren min derimot, ein sympatisk statsvitskapsstudent frå Belgia, hadde derimot ikkje late att vindauget sitt og han var ikkje på rommet når det hølja ned, og dermed var golvet bokstavleg tala dekka med vatn. Også naboen min opplevde dette, i mindre grad likevel, men det var mest hovudlausheita som var årsaka: han stod på gangen og såg på regnet og tykte det var skikkeleg ille, men vindauget hadde han gløymt å lukka. No står eindel ting ute i korridoren og turkar, blandt anna hovudputa hans.

Ellers er det lite å fortelje. Eg traff på ei på eldre litteratur-kurset mitt etter forelesning, ho sat og snakka med ei blond kjerring som visst og studerte eldre litteratur, berre at det var eit parallelt kurs. Etter litt spurde ho meg kvar eg var frå, og eg er jo frå Noreg. Ho var faktisk frå Sverige. Svenskane slepp ein aldri unna. Finskar finst det eit par av, blandt anna Mummitrolla som bur her. Danskar har eg sett lite til.

Eg har ikkje meget at bestille no, så det er lite å tilføye. Eg les så godt eg kan på grammatikken, men det er turt og grusomt. Kan forresten tilføye at eg trur det er mygg-år her i år. Folk verkar å vere særs plaga med myggstikk, og det inkluderar sjølvsagt meg. Verse myggstikk-plass så langt: mellom knokane på hendene!